دکتر متخصص اندودنتیست (متخصص درمان ریشه)، دندانپزشکی است که دوره آموزش تخصصی را حداقل به مدت سه سال پشت سر گذاشته است. این دوره آموزشی، یک متخصص درمان ریشه را قادر می سازد تا:
- بیماری های مربوط به پالپ دندان و ساختارهای پشتیبان کننده دندان را درمان کند.
- درد صورت و مشکلات مربوط با آن را تشخیص دهد.
دندانپزشک عمومی در مواقعی که تشخیص پیچیده باشد یا درمان از حالت طبیعی دشوارتر باشد، بیماران را برای مشاوره به یک متخصص درمان ریشه معرفی می کند. مهم است که بیماران بدانند که چرا به درمان ریشه (درمان عصب کشی) نیاز دارند، چه درمانی برایشان لازم است و برای کسب بهترین نتیجه ممکن، چه کاری می توانند انجام دهند. یک بیمار با آگاهی مناسب و کافی، شانس بیشتری برای دستیابی به نتیجه مطلوب دارد.
اندودنتیکس (ریشه درمانی) چیست؟
درمان ریشه از شاخه های تخصصی دندانپزشکی است که به بیماری های پالپ دندان و ساختارهای مربوط به آن می پردازد. متخصصان درمان ریشه (اندودنتیست)، دندانپزشکانی با آموزشهای ویژه و تحصیلات تکمیلی در این زمینه هستند. متخصصان درمان ریشه در یافتن علت درد در دندان و صورت که تشخیص آن دشوار است، تجربه بیشتری دارند.
اگرچه دندانپزشکان عمومی نیز می توانند درمان ریشه را انجام دهند اما بیماران، اغلب در موارد پیچیده یا دشوارتر از حد معمول به یک متخصص درمان ریشه ارجاع داده می شوند.
شناخت آناتومی دندان به درک چگونگی درمان ریشه کمک می کند. دندان ها دارای چندین لایه هستند. لایه خارجی دندان از یک لایه سخت به نام مینا تشکیل شده است. مینای دندان توسط یک لایه داخلی به نام عاج پشتیبانی می شود، که در مرکز آن یک بافت نرم معروف به پالپ وجود دارد.
پالپ حاوی رگهای خونی، اعصاب و بافت همبند است که وظیفه تشکیل عاج و مینای دندان را در طی رشد بر عهده دارد. پالپ، مواد مورد نیاز برای تغذیه خود را از رگهایی که وارد انتهای ریشه می شوند دریافت می کند. اگرچه پالپ برای رشد دندان مهم است، اما برای عملکرد دندان ضروری نیست. تغذیه دندان توسط بافت های اطراف آن، حتی پس از برداشتن پالپ نیز ادامه می یابد.
دکتر اندودنتیست، ناجی دندان های شما
استفاده زیاد از ایمپلنت دندانی، تمایل دندان پزشکان به حفظ دندان‌ها با درمان دشوار را نسبت به گذشته کمتر کرده است. قضیه این است که اندودنتیست ها یکی از بهترین و صاحب نظرترین مراجع برای سؤال در مورد امکان نگهداری یا کشیدن یک دندان هستند. دلیل بیان این موضوع این است که با درمانهای تخصصی می‌توانند سخت‌ترین موارد درمان ریشه را انجام دهند و دندان‌ها را از کشیده شدن نجات دهند؛ بنابراین دندانپزشکان تقریباً مهم‌ترین متخصصان دندانپزشک ناجی دندان‌ها از خطر کشیده شدن هستند.
در صورت التهاب یا عفونت پالپ، درمان ریشه لازم است. شایعترین دلایل التهاب یا عفونت دندان، پوسیدگی های عمیق، اقدامات مکرر دندانپزشکی، ایجاد ترک یا شکستگی در دندان است. صدمات تروماتیک دندانی نیز می تواند باعث بروز التهاب شود و اثر آن اغلب به صورت تغییر رنگ دندان ظاهر می شود.
درمان پالپ
التهاب یا عفونت پالپ درمان نشده می‌تواند باعث درد یا منجر به بروز آبسه شود.
علائمی که نشان می دهند انجام عصب کشی ضروری است
از جمله این علائم می توان به حساسیت طولانی مدت دندان به گرما یا سرما، تغییر رنگ دندان و تورم یا حساسیت دندان یا لثه های مجاور آن اشاره کرد. بعضی اوقات نیزهیچ علامت خاصی وجود ندارد اما درمان ریشه (عصب کشی) الزامی است.
چگونه درمان ریشه می‌تواند کمک کننده باشد؟
متخصص درمان ریشه، پالپ ملتهب یا آلوده را برداشته، کانال ریشه را با دقت تمیز کرده و شکل دهی می‌کند و سپس حفره خالی و ضدعفونی شده را پر می کند. بیشتر درمانهای ریشه بسته به تعداد کانال های دندان و پیچیدگی آناتومی آن در یک جلسه 60-90 دقیقه ای انجام می شود. پس از آن باید برای ترمیم دائمی دندانتان به دندانپزشک مراجعه کنید. ترمیم دندان قسمت مهمی از درمان است زیرا از آلودگی کانالهای ضدعفونی شده در محیط دهان جلوگیری و از ساختار دندان محافظت می کند و همچنین عملکرد آن را بر می گرداند.
آیا در حین انجام عصب کشی یا بعد از آن احساس درد خواهیم کرد؟
دندان درد، دلیل اصلی مراجعه بیماران به دندانپزشک است. خوشبختانه به کمک داروها و تکنیکهای بی حسی موضعی، در بیشتر موارد می توان درمان ریشه (درمان عصب کشی) را بدون درد انجام داد. به دنبال درمان زود هنگام، روند ترمیم و درمان دندان راحت تر می شود بنابراین به موقع به دندانپزشک مراجعه کنید.
در چند روز اول پس از درمان ریشه (عصب کشی)، ممکن است حساسیت اندکی به فشار حاصل از جویدن مواد غذایی وجود داشته باشد، به خصوص اگر قبل از درمان ریشه دندان (عصب کشی دندان) به دندان درد یا عفونت دندانی، دچار بوده باشید. در این گونه مواقع ممکن است مصرف انواعی از داروهای ضد التهاب بدون نیاز به نسخه پزشک (مانند ژلوفن) برای یک یا دو روز تجویز شود. داروهای دیگری نیز در این مواقع قابل تجویز هستند، اما به ندرت مورد نیاز قرار می گیرند.
